In de wereld van vergeten,
daar vervaagt herinnering.
Daar heerst angst van niet meer weten,
hoe het in het leven ging.
Daar waar jaren zich verdampen
in een tijd, die niet meer kent,
waar alleen is vast te klampen
aan het vluchtige moment.
In de wereld van vergeten
loopt de zoektocht altijd dood,
in de tijd die is bemeten,
want de toekomst is niet groot.
Daar zijn de geliefden vreemden,
zijn de namen uitgewist
‘t Is de wereld van ontheemden,
die zich hult in dichte mist.
In de wereld van vergeten,
is haast alles afgepakt.
Maar is liefde nooit versleten,
dat blijft tot het eind intact.
Dat gevoel is onverslijtbaar,
zelfs in diepe duisternis.
Blijf je voor elkaar bereikbaar,
ondanks tranen en gemis.
© Hans Cieremans