Een gereformeerde-bonder,
leefde maandenlang gezonder
en hij noemde het een wonder
toen hij in de spiegel keek.
Hij zei: ’Heer ik kan wel janken,
ik behoor nu tot de slanken
en ik ga U daarvoor danken,
zondagmorgen na de preek’.
En des zondags na het ‘amen’,
vouwde hij zijn handen samen
en de waterlanders kwamen
van de pure dankbaarheid.
‘Lieve Heer, niet te geloven,
zoveel zegen kwam van boven.
Mager eten uit de oven
en ik raakte kilo’s kwijt’
Maar…….
bij gereformeerde bonden
word je snel te licht bevonden,
voor je ’t weet, leef je in zonden,
‘te licht zijn’ is een gevaar.
Het past niet in de traditie
van de strenge eruditie
ondermijnt ook de positie,
want een ‘bonder’, die is ‘zwaar’.
© Hans Cieremans
