De overheid die heeft beslist
dat het verzorgingshuis
niet meer past in het beleid,
dus blijft men langer thuis.
Als hulp dan geboden is,
dan komt de thuiszorg aan.
Zorg op maat, zo noemt men dat
zo gaat dat nu voortaan.
Daar zit achter geraniums
een hoogbejaarde vrouw
In haar veel te grote huis,
waar blijft de thuiszorg nou?
Het is al bijna kwart voor tien
en in haar nachtjapon,
vraagt zij zich af in eenzaamheid
of dit niet anders kon.
Ha, daar is de thuiszorg dan,
het is nu kwart voor elf.
Ze zegt: ‘ik kam uw haren uit,
de rest dat kunt u zelf’
En mevrouw is weer alleen
na amper een kwartier.
Een ideale oplossing,
maar dan slechts op papier.
Mevrouw, die plaste in haar broek
op weg naar het toilet.
Toen trok ze een verschoning aan,
die lag nog op haar bed
Maar helaas ze struikelde
daar lag ze heel alleen.
Zo lag ze uren op de grond
met een gebroken been.
Ze drukte op haar noodsignaal,
die was waarschijnlijk stuk.
Of haar bel werd niet gehoord
of was het veel te druk.
Zij moest naar ’t verpleegtehuis
kreeg daar een eigen bed.
En eindelijk kreeg zij weer rust
Er werd op haar gelet.
De overheid die heeft beslist
dat het verzorgingshuis
niet meer past in het beleid,
dus blijft men langer thuis.
Met risico voor vallen,
voor brand, voor eenzaamheid
Bedacht vanachter een bureau
ons ouderenbeleid.
© Hans Cieremans
