Een bloemenzee
vlak langs de rijbaan.
Een vlugge blik
in het voorbijgaan.
Een krantenfoto,
een fiets en een auto.
Beklemmende stilte,
geluid van de straat.
Een angstige droom,
die werk’ lijk bestaat.
Onrealistisch,
niet te bevatten.
Plannen en toekomst,
die uit elkaar spatten.
Een bloemenzee
vlak langs de rijbaan.
Linten en kaarten,
mensen die stil staan.
Droevig, bewogen,
tranende ogen.
Blikken vol afschuw,
zonder een woord.
Alleen maar een naam,
die soms wordt gehoord.
De zon gaat onder,
dan is de nacht er.
De lege straat laat
een bloemenzee achter.
Een bloemenzee
vlak langs de rijbaan,
tranen van dauw,
de zon zal straks opgaan.
Mensen die kijken,
dagen verstrijken.
Bloemen verwelken
ze blijven niet lang.
Dagelijks leven
neemt weer zijn gang.
Een bloemenzee
met duizenden vragen,
teken van liefde,
die mensen zal dragen.
© Hans Cieremans
