‘k Stel me voor, hoe het zal wezen
als ik dementerend ben.
Als ik geen besef van tijd heb,
mijn omgeving niet herken.
Als de dagelijkse dingen
me ontglippen als de wind.
Als ik zoekend in ‘niet weten’,
alleen nog de angst maar vind.
‘k Stel me voor, hoe het zal voelen
als ik dementerend ben.
Als ik niet meer word begrepen,
mijn geliefden niet meer ken.
Als ik leef in het verleden,
steeds verdwaald ben in de tijd.
Als ik vraag: ‘Waar is mijn moeder?’
mijn symbool van veiligheid.
‘k Stel me voor hoe ik kan leven
als ik dementerend ben.
Een demonische gedachte,
waar ik liever niet aan wen.
Want het is toch onvoorstelbaar,
dit beeld voor mijn oude dag,
waar alleen geduld kan helpen
en jouw liefdevolle lach.
© Hans Cieremans
